Το Σάββατο πραγματοποιήθηκε ο τέταρτος γύρος κινητοποιήσεων κατά της αναμόρφωσης του συνταξιοδοτικού συστήματος στη Γαλλία, όπου τα συνδικάτα διοργάνωσαν διαδηλώσεις σε πάνω από 200 πόλεις, με τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων. Οι αστυνομικές αρχές εκτιμούν πως περίπου 1.000.000 Γάλλοι έλαβαν μέρος στις διαδηλώσεις, ενώ οι διοργανωτές εκτιμούν πως οι διαδηλωτές ξεπέρασαν τα 2,5 εκατομμύρια.

Ο πέμπτος γύρος έχει ήδη προγραμματιστεί για την ερχόμενη Πέμπτη και θα συνοδευτεί από απεργιακές κινητοποιήσεις, ενώ ο έκτος προβλέπεται για αρχές Μαρτίου με τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους να κάνουν λόγο για γενικές απεργίες. Η κοινοβουλευτική διαδικασία εκτιμάται πως θα ολοκληρωθεί στις αρχές Μαρτίου ενώ έως τότε θα συνεχίζεται η διαβούλευση σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, με κύριο θέμα την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των Γάλλων από τα 62 χρόνια που είναι σήμερα στα 64 χρόνια.

Η Γαλλία, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ, δεν ευθυγραμμίζεται με το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης σχετικά με την ελάχιστη ηλικία συνταξιοδότησης που προσπαθούν να την ορίσουν στα 65 - 67 έτη με την πρόφαση ότι οι άνθρωποι ζουν περισσότερο και οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν τεράστιες συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις.

Πώς γίνεται όλα τα κράτη της Ε.Ε. να έχουν περίπου το ίδιο όριο συνταξιοδότησης όταν διαφέρει η οικονομία - βιομηχανία τους, το περιβάλλον τους, η παιδεία, το νερό μέχρι και οι διατροφικές τους συνήθειες;

Μήπως κάποιοι έχουν αποφασίσει πριν από εμάς για εμάς;


Ποιοί συλλέγουν και αναλύουν τις στατιστικές πληροφορίες των πολιτών που στέλνουν κάθε χρόνο τα κράτη αναλόγως του φόρουμ που ανήκουν; Ποιοί ερευνούν τις κοινωνικές αλλαγές και μπορούν να δημιουργήσουν εξελισσόμενα σενάρια στο εμπόριο, περιβάλλον, τεχνολογία, γεωργία, φορολογία κ.α.;

Πώς γίνεται να αποφασίζουν ιδιωτικοί οργανισμοί–φόρουμ για τα κράτη έχοντας την δυνατότητα να εφαρμόσουν τον «μαλακό νόμο» και να οδηγήσουν σε δεσμευτικές συνθήκες τις κυβερνήσεις επιβάλλοντας απάνθρωπους όρους στους πολίτες για τα βασικά θεμελιώδη δικαιώματα;

Ως πότε ο ανθρωπος θα ανησυχεί για το μέλλον του, τι θα απογίνει στα γηρατειά του και αν θα έχει καταφέρει να εξασφαλίσει τα βασικά;

Πότε το κράτος θα παρέχει ασφάλεια στον πολίτη;

Πότε η πολιτεία θα αναγνωρίσει την υποχρέωση της να παρέχει στους πολίτες συνθήκες για την ικανοποιητικότερη διαβίωση;

Πότε η πολιτεία θα αναλάβει πλήρως την υποχρέωση της έναντι στην τρίτη ηλικία ώστε να μην εξαρτάται από κανέναν και να μπορούν να μεταδώσουν τον σπόρο της γνώσης στην επερχόμενη γενιά ;

Επιμέλεια – Σύνταξη: Ειρήνη Κοκολογιάννη


ΠΗΓΗ